Wilt u liever een CD album van En Face? Klik hier
Marietta Petkova - 'En Face'
Label: Bloomline BS13-093
Released: 19 Sep 2013
Tracklist:
- Johann Sebastian Bach (1685–1750) Partita No. 1 in B flat major, BWV 825
1 Praeludium 1:51
2 Allemande 3:07
3 Courante 3:09
4 Sarabande 4:44
5 Menuett I + II 3:08
6 Gigue 2:15
- Ludwig van Beethoven (1770-1827) Sonata No. 23 in F minor, Opus 57 'Appassionata'
7 Allegro assai 10:48
8 Andante con moto 6:38
9 Allegro ma non troppo 8:10
Companies, etc:
Recorded At – Concertgebouw, Amsterdam
Edited At – Bloomline Studio
Mastered At – Bloomline Studio
Duplicated By – Sony DADC Austria
Credits:
Artwork By – Leo de Klerk, Yaşar Saka
Liner Notes – Leo de Klerk, Marietta Petkova
Photography By – Leo de Klerk, Mike van den Toorn
Producer – Leo de Klerk
Recorded By, Edited By, Mastered By – Leo de Klerk
Technician [piano] – Ehud Loudar
Notes: Recorded live at Het Concertgebouw Amsterdam, June 2013
© ℗ 2013 Marietta Petkova
En Face
“Only rarely can a modern instrument come across so insistently. With her interpretation, Petkova bridges musical time periods.”
-- BN de Stem
“Petkova lays her soul in the music, and it is the music that reflects her in us.”
-- Opus Klassiek
"Bach and Beethoven are also marvelous on her CD 'En Face'. Listening to it is an experience in itself"
-- HDC
"Marietta Petkova heeft ooit beweerd dat goede stukken haar tot grote hoogten voeren. Deze cd bewijst haar stelling. De goede stukken zijn er. Bachs Partita BWV 825 is er één van. Het stuk heeft alles wat Bach tot Bach maakt, en dan vooral een uitgekiende polyfonie die geheel ten dienste staat van de muzikale uitdrukking. Het Praeludium is meteen een schot in de roos. Een eenvoudig motief, geniaal uitgewerkt en transparant gespeeld. Het hoogtepunt wordt wat mij betreft gevormd door de sarabande. Wát een rust, wát een sierlijke guirlandes. Soms laait nog de discussie op over Bach-op-de-piano. Nu, als er zo gespeeld, wordt kan ik de meerwaarde van een klavecimbel niet bedenken. Het tweede goede stuk is Beethovens ”Appassionata”. Deze sonate staat in f-klein, volgens Johann Mattheson de toonsoort om een „gelaten, diepe, zwarte, met vertwijfeling gepaard gaande doodsangst” uit te drukken. Beethoven gaat daarin niet tot het uiterste, maar elementen die Mathesson noemt zijn zeker te herkennen in deze sonate. De eerste hoorders waren verbijsterd. Wat betekende deze muziek? De componist zei er weinig over, maar raadde hun aan ”De Storm” van Shakespeare te lezen.
Petkova speelt fantastisch. Ze heeft volledig greep op de materie, waardoor je het betoog van de componist helemaal kunt volgen. Ook de brede akkoorden bij Beethoven krijgen die helderheid waardoor alles doorzichtig wordt, zonder dat de klank uiteenvalt. De kleuring van het ‘mannenkoor’ aan het begin van de variatiereeks mag niet onvermeld blijven. Dat is ook een compliment voor de opname. Eén minpuntje: waarom duurt zo’n schitterende cd nog geen drie kwartier?"
-- Reformatorisch Dagblad
''Petkova is weergaloos, uit één stuk, met acterend pianospel, diep ontroerend in de opbouw van het Andante con moto. Ik hoor een pelgrimskoor, me tegelijk afvragend wat Beethoven gehoord moet hebben. Hoe de muzikale revolutie zich in zijn hoofd afspeelde. Petkova omarmt haar Beethoven als de visionair die in slechts een paar jaar zijn toch al immense creatieve vocabulaire nog veel verder opentrok en met grote sprongen naar geheel nieuwe dimensies reikte. ''
--Opusklassiek